حسین ذاکری
نشریه الکترونیک جهان گردش- ⚠️پشت پرده مرمت آثار تاریخی و تخریب بناها
در بسیاری از موارد سهل‌انگاری مسوولان، به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم منجر به تخریب آثار فرهنگی و تاریخی می‌شود که جای نقد و بررسی دارد.
به‌عنوان مثال چندسالی است بحث تخریب و در پی آن مرمت خانه نیما یوشیج، پدر شعر نو فارسی، موردتوجه رسانه‌ها قرار گرفته است. اما متاسفانه این اقدام هم مانند بسیاری از موارد مشابه مانند گنبد مسجد شیخ لطف‌الله اصفهان، تخریب بیشتری را متوجه بنا کرده است. به‌گونه‌ای که پس از گذشت مدت طولانی از مرمت، اکنون خانه نیما حتی دیگر سقف هم ندارد!
با توجه به اهمال و خطاهایی که در رابطه با ترمیم آثار باستانی و بناهای قدیمی دیده شده و البته کم هم نیستند
در بسیاری از موارد گزارش شده که مرمت‌گرها که گاه هیچ تخصصی در انجام این کار ندارند، برای جلوگیری از رخنه آب باران در گنبدها و مناره‌ها اقدام به تعبیه ناودان یا آبراهه‌ در بنای تاریخی کرده‌اند که این کار نه تنها موجب از بین بردن جلوه بصری بنای تاریخی شده، بلکه آسیب‌های جبران ناپذیری را نیز در بنا برجای گذاشته است.

جای خالی متخصص مرمت آثار تاریخی
یک کارشناس آثار تاریخی در رابطه با این موضوع با بیان اینکه برای مرمت اثر تاریخی باید متخصصی وجود داشته باشد تا مطالعه‌های فن‌شناسی را پیرامون مرمت اثر انجام دهد، گفت: مطالعه فن‌شناسی به معنای بررسی مواد، مصالح، روش و شیوه‌های ساخت است.
میلاد وندایی ادامه داد: پس از فن‌شناسی باید نقشه‌های آسیب‌نگاری فراهم شود و سپس بر اساس آنها آسیب‌نگاری و واکاوی بنا با تکیه بر داده‌های فن‌شناسی شناسایی شود. چراکه ضروری است در ابتدا درک درستی از آسیب‌های موجود در یک اثر وجود داشته باشد.
بسیاری از آثار تاریخی موجود در کشور ثبت ملی و برخی از آنها هم ثبت جهانی هستند. به ‌ویژه در رابطه با  آثاری که ثبت جهانی هستند، لازم است مدام رصد و آسیب‌ها شناسایی شده و حتی‌المقدور با اقدامات پیشگیرانه اجازه داده نشود آثار به مرمت اضطراری نیاز پیدا کنند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.