زنان سیرجان و روستاهای اطراف آن، با دانش بومی و تجربیات ارزشمندی که در حوزه قالیبافی و گلیم‌بافی دارند نقش کلیدی و مهمی در رشد، ارتقاء و تداوم این هنر و دانش ایفا می‌کنند.
به گزارش نشریه الکترونیک جهان گردش به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، نخستین نشست از سری نشست‌های گزارش به همکار طرح‌های موظفی پژوهشکده مردم‌شناسی با عنوان «دانش بومی دستبافته‌های زنان سیرجان»، در پژوهشکده مردم‌شناسی برگزار شد.
اعظم موسوی کارشناس گروه پژوهشی زیست محیط و مجری طرح در این نشست گفت: فراوانــی مواد اولیه بومی و محلی و تنوع ایلات و اقوام مختلف در حــوزه فرهنگــی جنــوب‌شــرق ایــران به‌خصوص اســتان کرمـان و شهرِ سیرجان را می‌تـوان به‌عنوان یکـی از دلایـل شـکل‌گیری و گسـترش هنر بافندگی در ایــن حــوزه در نظــر گرفــت کــه باعــث خلــق آثــار منحصر بفردی از پشم و کُرک طبیعی شده است.
او قالیبافی را صنعتی خواند که قشر زنان در تولید آن نقش عمده‌‌ای ایفاء می‌کنند و افزود: زنان سیرجان و روستاهای اطراف آن، با دانش بومی و تجربیات ارزشمندی که در حوزه قالیبافی و گلیم بافی دارند نقش کلیدی و مهمی در رشد، ارتقاء و تداوم این هنر و دانش ایفا می‌کنند.
موسوی، در ادامه با اشاره به اینکه این پژوهش با هدف آشکارتر کردن نقش زنان در دست‌بافت‌ها به‌خصوص فرش و گلیم، انتقال این دانش‌ها و حفظ و تداوم آن به‌انجام رسیده است، به معرفی و تحلیل نمادین انواع نقوش و دست بافته‌ها در میان زنان سیرجانی پرداخت.
بدون دیدگاه